Marrëdhënia e vendeve arabe me Republikën e Kosovës është një kapitull kompleks i diplomacisë ndërkombëtare. Nga njohje të hershme dhe mbështetje konkrete deri te heshtje diplomatike apo qëndrime të rezervuara, shtetet e botës arabe kanë pasur qasje të ndryshme ndaj pavarësisë së Kosovës që nga shpallja më shtatëmbëdhjetë shkurt dy mijë e tetë.
Disa nga vendet më me ndikim të botës arabe ishin ndër të parat që njohën pavarësinë e Kosovës. Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Kuvajti, Jordania, Bahreini, Omani dhe Jemeni i dhanë dritën e gjelbër njohjes së shtetit të ri dhe në shumë raste ofruan edhe ndihmë humanitare dhe zhvillimore.
Arabia Saudite, që e njohu Kosovën në vitin dy mijë e nëntë, ka qenë ndër kontribuesit kryesorë për rindërtimin e xhamive dhe ndihmave për familjet në nevojë përmes organizatave humanitare islame. Kuvajti gjithashtu ka luajtur një rol pozitiv në diplomaci dhe ndihmë materiale.
Në anën tjetër, vende si Iraku, Maroku, Tunizia, Algjeria, Libani dhe Palestina nuk e kanë njohur ende Kosovën. Në shumicën e rasteve, kjo ka ndodhur për arsye të brendshme politike, lidhjeve të afërta me Serbinë, apo për shkak të frikës se njohja e Kosovës mund të krijojë precedent për lëvizje separatiste brenda territoreve të tyre, siç është rasti i Marokut me Saharën Perëndimore.
Shumë vende arabe janë të kujdesshme ndaj precedentëve që lidhen me ndarjen e territoreve. Çështja palestineze, interesat e përbashkëta me Rusinë, apo marrëdhëniet tradicionale me Serbinë kanë ndikuar në qëndrimet e tyre. Nga ana tjetër, mungesa e një lëvizjeje të bashkërenduar nga Organizata e Konferencës Islamike për njohjen e Kosovës ka bërë që disa vende të mbeten në pozicion neutral.
Pavarësisht hezitimit të disa shteteve, vendet që e kanë njohur Kosovën kanë ofruar ndihma të rëndësishme.
Emiratet e Bashkuara Arabe ishin ndër vendet e para që ndihmuan popullatën civile gjatë dhe pas luftës së vitit një mijë e nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë. Nëpërmjet organizatave humanitare janë realizuar projekte në fushën e shëndetësisë dhe arsimit.
Arabia Saudite dhe Kuvajti kanë ndërtuar qendra komunitare dhe objekte fetare, sidomos në zonat e prekura nga lufta.
Turqia, megjithëse nuk është vend arab, meriton përmendje të veçantë për shkak të mbështetjes së pakursyer që nga dita e parë, përfshirë ndihmë ushtarake, ekonomike dhe politike në forumet ndërkombëtare.
Marrëdhëniet Kosovë–vendet arabe vazhdojnë të zhvillohen në një terren të kujdesshëm diplomatik. Kosova ka hapur ambasada në disa prej këtyre vendeve dhe është duke intensifikuar përpjekjet për të siguruar njohje të reja dhe mbështetje më të fortë.
Disa nga shtetet që ende nuk e kanë njohur pavarësinë janë shprehur në takime dypalëshe se e shohin me simpati popullin e Kosovës, por hezitojnë për shkak të çështjeve të ndjeshme në politikën e jashtme. Prandaj diplomacia kosovare ka një sfidë të hapur për të forcuar marrëdhëniet dhe për të rrëzuar barrierat e njohjes.
Vendet arabe nuk kanë pasur një qëndrim të unifikuar ndaj Kosovës, por kontributet e tyre kur kanë ndodhur, kanë qenë të rëndësishme dhe ndihmuese në fazat më të vështira të pasluftës. Kosova vazhdon të kërkojë njohje dhe partneritet nga këto vende, në një proces që kërkon durim, diplomaci aktive dhe strategji të kujdesshme.
